Sprzeczki i nieporozumienia są wpisane w naturę relacji. Nie unikniemy ich. Kłótnie rodziców przy dziecku zdarzają się w wielu rodzinach. Jeśli dochodzi do nich sporadycznie i kończą się zawarciem zgody, mogą być cenną lekcją szukania rozwiązań i osiągania kompromisu w spornych kwestiach.
Co jednak zrobić, gdy emocje wzięły górę? Gdy dorośli wykrzyczeli sobie żale i złości, trzasnęli drzwiami, płakali, a świadkiem kłótni było dziecko?
Warto spojrzeć na tę sytuację z jego perspektywy.
Każde dziecko, bez względu na wiek, w obliczu konfliktu rodziców odczuwa dwie dominujące emocje: bezradność i lęk. Pomimo wykrzykiwanych przez bliskich zdań, po prostu nie rozumie o co tak naprawdę chodzi. Próbuje interweniować, ale nie potrafi „zatrzymać” sytuacji, w której bez swojej woli się znalazło. W efekcie czuje się bezradne.  
Brak zrozumienia sytuacji, brak poczucia wpływu na nią uaktywniają także uczucie lęku. W głowach dzieci/nastolatków pojawiają się przeróżne myśl: „Czy rodzice jeszcze się kochają?”, „Czy chcą się rozstać?”, „Czy któreś z nich się wyprowadzi?”, „Czy to moja wina?”…
Te dwie emocje bardzo mocno uderzają w poczucie bezpieczeństwa i stabilności, które stanowią podstawę prawidłowego rozwoju młodego człowieka.
Nie umiejąc poradzić sobie z sytuacją, dzieci często przyjmują postawy, które w bezpośredni sposób wpływają na kształtowanie się ich osobowości, np. pogrążają się w poczuciu winy, wycofują się,  przyjmują na siebie odpowiedzialność, tworzą negatywny obraz siebie, buntują się, czasami stają się agresywne, próbują sprostać oczekiwaniom rodziców, nawet kosztem swoich pragnień.
Pamiętajmy więc! Gdy spór przekształcił się w bitwę, nie można zapomnieć o uczuciach dziecka. Krótka rozmowa wyjaśniająca, co właściwie się wydarzyło pomiędzy rodzicami, a także zapewnienie
o Waszej bezwarunkowości miłości, to najlepsza rzecz, jaką możecie dla niego w tej sytuacji zrobić.
W rozpoczęciu rozmowy na ten trudny temat przydatna będzie poniższa animacja.

Animacja

Opracowała: Magdalena Florczak - psycholog